Make Love, Not Porn!

Scrat 's Tango! (Ice Age 3)

Watch tango ice age 3 in Entertainment | View More Free Videos Online at Veoh.com

What is a mentor?

Ο ομηρικός Μέντορας περιγράφεται ως ένας έμπειρος και αξιόπιστος σύντροφος που είναι παρών, ως από μηχανής θεός, σε κρίσιμες στιγμές για να δώσει την κατάλληλη γνώμη και τη σωστή συμβουλή στον ήρωα που αντιμετωπίζει προβλήματα. Έτσι, ο μύθος δηλώνει όχι μόνο τη μακρά ιστορία του συμβουλευτικού έργου αλλά και ότι αυτό συνεπάγεται κάτι περισσότερο από την παροχή συμβουλών και οδηγιών. Προϋποθέτει συμπαράσταση και συμπάθεια, προσοχή και βοήθεια, αμοιβαίο σεβασμό και εμπιστοσύνη, ενημέρωση και ενθάρρυνση – πρόκειται δηλαδή για μια μακράς διάρκειας επαγγελματική και προσωπική ανθρώπινη σχέση. Οι Μέντορες συμβουλεύουν, είναι άνθρωποι με μεγάλη εκπαιδευτική εμπειρία, που είναι πρόθυμοι να μοιραστούν τις γνώσεις τους∙ υποστηρίζουν, είναι άνθρωποι που προσφέρουν ηθική και συναισθηματική ενίσχυση· διδάσκουν, είναι αυτοί που δίνουν οδηγίες και κρίσεις για τον τρόπο με τον οποίο εκτελείται το διδακτικό έργο∙ καθοδηγούν, όπως ένας μάστορας καθοδηγεί τον μαθητευόμενο∙ παρέχουν πληροφορίες, ευκαιρίες και δυνατότητες για αποτελεσματικότερη εργασία∙ είναι πρότυπα του ρόλου που πρέπει να παίζει ένας καλός εκπαιδευτικός. Με άλλα λόγια η σχέση του συμβούλου με τον εκπαιδευόμενο πρέπει να χαρακτηρίζεται από αμοιβαίο σεβασμό, εμπιστοσύνη, κατανόηση και συμπάθεια. Οι ικανοί σύμβουλοι οφείλουν να μοιράζονται όχι μόνο την επαγγελματική πρακτική εμπειρία αλλά και όλη την καλλιέργεια και τη γνώση που αποκόμισαν από τη ζωή τους. Οφείλουν να είναι καλοί ακροατές, καλοί παρατηρητές και να δίνουν πάντα καλές λύσεις στα προβλήματα που παρουσιάζονται, έτσι ώστε να δημιουργούν ένα ασφαλές και αποδοτικό περιβάλλον, μέσα στο οποίο όλοι οι εμπλεκόμενοι να μπορούν να αποδώσουν το μέγιστο των δυνατοτήτων τους.

Η συμβουλευτική λειτουργία είναι μια υπηρεσία που επικουρεί τον άνθρωπο πρώτα απ’ όλα, εκτιμά την προσωπικότητά του, διευκολύνει το έργο του και του δίνει ευκαιρίες και δυνατότητες να αναπτύξει τις επαγγελματικές δεξιότητές του. Η συμβουλευτική δεν είναι απλή παροχή ενημερωτικών διοικητικών πληροφοριών, δεν είναι τυπική προσφορά διδακτικών συμβουλών, δεν είναι ελεγκτική αποτίμηση του προσφερόμενου έργου, δεν είναι μια υπηρεσία που αποβλέπει μόνο στην κρίση και επιλογή ατόμων για διάφορες θέσεις, δεν είναι, τέλος, μια διαδικασία που αποσκοπεί να επηρεάζει τη συμπεριφορά των εκπαιδευτικών μέσω της αυθεντίας, της απειλής ή της επιβολής. Είναι μια συστηματική και οργανωμένη ανθρώπινη σχέση μεταξύ συμβούλου και συμβουλευομένου, η οποία διέπεται από μια δεοντολογία και αποτελεί τον άξονα δράσης για τη στήριξη, τη διευκόλυνση, την καθοδήγηση και την αποτίμηση του έργου του συμβουλευομένου, επ’ ωφελεία του οποίου και μόνον πρέπει να ασκείται. Γι’ αυτό η συμβουλευτική σχέση είναι συνάρτηση των ενεργειών και των προσωπικοτήτων και των δύο μερών, και τα θετικά αποτελέσματά της προκύπτουν μόνον όταν η αλληλεπίδραση μεταξύ των δύο προσώπων είναι ανοιχτή, απρόσκοπτη και βασιζόμενη σε εμπιστοσύνη και αξιοπιστία. Η αποτελεσματικότητα και η επιτυχία λοιπόν της λειτουργίας του μέντορα εξαρτώνται από την ικανότητά του να αναπτύσσει μια τέτοια σχέση, από την επιστημονική του κατάρτιση και τη διδακτική του εμπειρία, από τη δυνατότητά του να χρησιμοποιεί ευέλικτες και διακριτικές πρακτικές παρέμβασης στο εκπαιδευτικό έργο, δηλαδή από τη συνολική παρουσία και συμμετοχή του στο έργο αυτό.

Ο επιτυχημένος μέντορας είναι ένας άνθρωπος επιστημονικά καταρτισμένος που γνωρίζει θεωρητικά και πρακτικά το αντικείμενό του, έχει την επιθυμία της συνεχούς εξέλιξης και αναπροσαρμογής, έχει την ικανότητας της επικοινωνίας και τη θέληση να βοηθά τους νεότερους και λιγότερο έμπειρους. Είναι έξυπνος, ευαίσθητος, ευέλικτος και ευπροσάρμοστος, ενδιαφέρεται για τους νέους ανθρώπους, αποδέχεται τις αδυναμίες του άλλου, κατανοεί τα προβλήματά του, επαινεί τις πρωτοβουλίες του και διορθώνει προστατευτικά τα σφάλματά του. Η συμπεριφορά του είναι ειλικρινής και όχι επιτιμητική. Δείχνει ανεκτικότητα και δημοκρατικότητα, φέρεται φιλικά αφήνει ελευθερία επιλογών και βλέπει τη σχέση βοήθειας ως σχέση ισότητας και ισοτιμίας.

Ο μέντορας επίσης πρέπει να έχει μια ευρεία εποπτεία των ανθρωπιστικών επιστημών, επειδή απ’ όλες αυτές τις επιστήμες πρέπει να αντλήσει τα αποθέματα γνώσης στα οποία θα ανατρέχει όταν αντιμετωπίζει ιδιαίτερα προβλήματα. Πρέπει να διαθέτει επαρκή θεωρητική κατάρτιση αλλά και ικανή πρακτική εμπειρία, ώστε οι γνώσεις του να καλύπτουν τις ανάγκες των συμβουλευομένων και έτσι να κερδίσει την εκτίμηση και την εμπιστοσύνη τους. Στο έργο και τη συμπεριφορά του δεν έχει θέση η προσωπική ακαμψία, η γνωστική αλαζονεία και η ιδεολογική αδιαλλαξία.

Μια γόνιμη συμβουλευτική δραστηριότητα πρέπει να διέπεται από ορισμένες αρχές:

α. τον αμοιβαίο σεβασμό

β. την ισοτιμία μεταξύ των εμπλεκομένων ατόμων και ομάδων

γ. την ουσιαστική συμμετοχή και την προσωπική δέσμευση στο επιτελούμενο έργο

δ. την αναγνώριση και εκτίμηση του έργου που προσφέρει ο καθένας στην αρμοδιότητά του

ε. τη διάθεση χρόνου για συζήτηση, σχεδιασμό και αξιολόγηση της συμβολής του καθένα και όλων όσοι μετέχουν στην εκπαιδευτική διαδικασία

στ. στην επιθυμία για συνεργασία.

Συνεργασία σημαίνει ενέργεια, δέσμευση και προσπάθεια. Απαιτεί σαφή αναγνώριση του ρόλου που παίζει ο καθένας στην εκπαιδευτική πράξη, καθώς και την αναγνώριση της ανάγκης για αμοιβαία αλληλοϋποστήριξη

Βέβαια η αναζήτηση ενός τέτοιου ανθρώπου στις μέρες μας είναι πάρα πολύ επίπονη και το πιο πιθανό είναι ο νέος άνθρωπος να θυματοποιηθεί. Εξίσου συχνό όμως είναι και ο ίδιος ο εκπαιδευόμενος να "προδώσει" τελικά τη διαδικασία της εκπαίδευσης αν δεν πειθαρχεί, ψευδοαμφισβητεί ή αδυνατεί να κατανοήσει την προωθημένη σκέψη (ή τροφή για σκέψη) με την οποία έρχεται σε επαφή κάθε μέρα.

Σε κάθε περίπτωση πάντως για μένα αξίζει! Αξίζει ο νέος άνθρωπος να αναζητήσει έναν μέντορα, όσο ρομαντικό και αν ακούγεται αυτό σήμερα. Τα αποτελέσματα είναι θετικά και από τις δυο μεριές και η αλληλεπίδραση των διαφορετικών γενιών μοναδικά ανεκτίμητη!

Βιβλιοπρόταση:"Τα μικρά ψάρια είναι ευέλικτα - Επαναπροσδιορισμός του όρου "αγορά" και ο ρόλος της εκπαίδευσης"

Το αδιέξοδο από το οποίο πρέπει να εξέλθουμε είναι γνωστό. Ακόμη κι αν η κατανάλωση αυξανόταν, οι θέσεις εργασίας θα λιγόστευαν, διότι διαρκώς παράγονται όλο και τελειότερα μηχανήματα, που αναλαμβάνουν να διεκπαιρεώσουν ανθρώπινες δουλειές. Το ζητούμενο είναι επιχειρηματικές πρωτοβουλίες σε άλλες περιοχές, πρωτοβουλίες καλλιτεχνών, εμπνευσμένων επιστημόνων, φιλοσόφων και ανορθόδοξα σκεπτομένων. Αυτοί θα έπρεπε να καταλάβουν τις θέσεις των ρεμαλιών εκείνων που, πέρα του ότι τρέμουν τον ανταγωνισμό, δεν έχουν ακόμη να προτείνουν τίποτε απολύτως σχετικά με τη μορφή την οποία θα έπρεπε να λάβει ο κόσμος, ώστε να μην καταντήσει πολιτιστικός σκουπιδότοπος. Το ζητούμενο είναι ο πολίτης ως επιχειρηματίας και καλλιτέχνης. Αυτός μπορεί να πάρει μαθήματα από τον κοινωνικό πολιτισμό, των φτωχών από αυτό που ο Jean Ziegler ονόμασε νίκη των ηττημένων, να ανακτήσει χαμένες κοινωνικές, νοητικές και συναισθηματικές ποιότητες, καθιστώντας δυνατές τόσο στον εαυτό του όσο και στους άλλους νέες δραστηριότητες, που χαρίζουν στα πράγματα ένα καινούργιο νόημα. Η ευφυής ασκητική έχει ως προϋπόθεσή της την παιδεία και την ευρεία κατανόηση του κόσμου. Την επιθυμία εκ μέρους κάθε ανθρώπου να αναλάβει την ευθύνη της ζωής του και να βρει τον εαυτό του. Την περιέργεια για ταξίδια μέχρι το κέντρο αυτού του κόσμου. Η ευφυής ασκητική δε στηρίζεται απλώς και μόνο στην παραίτηση αλλά επίσης και στην εμπνευσμένη αναμόρφωση των ίδιων των θεμελίων της ζωής μας διαμέσου ενός πολιτισμού του επιχειρείν.

Εκδότης: Τυπωθήτω
Συγγραφέας: Zimmer, Jurgen
Συγγραφέας: Faltin, Gunter
Μεταφραστής: Νούσια, Ελένη
Επιμελητής: Παπαγιάννη, Βούλα
Επιμελητής: Χρυσαφίδης, Κώστας
Υπεύθυνος Σειράς: Χρυσαφίδης, Κώστας
ISBN: 960-402-146-Χ
Τίτλος πρωτοτύπου: Reightum von unten: Die neuen Chancen der Kleinen
Έτος Έκδοσης: 2004
Σελ.: 293
Εξώφυλλο: Μαλακό εξώφυλλο
Διαστάσεις: 21χ14

Mind Games

του ποιητή Δημήτρη Βάρου

Είμαι ένας καταρράκτης στην έρημο
Μια βροχή από ξάστερο ουρανό
Ένα γνώριμο αλλά αγέννητο παιδί
Μια επίμονη εμπειρία που ποτέ δε βίωσες

Παίζω αλλόκοτα παιχνίδια με το μυαλό σου
Όταν χτυπάς τα πλήκτρα και θυμάσαι τη θάλασσα
έρχομαι σαν ακαθόριστη μνήμη
Όταν κοιτάς το ρολογάκι σου κι η ώρα έχει περάσει
με νιώθεις σαν φευγαλέα παραίσθηση

Παίζω αλλόκοτα παιχνίδια με το μυαλό σου
Φωλιάζω πίσω από τα μάτια σου
Κυκλοφορώ στα όνειρά σου
Με βρίσκεις μέσα σε όσα λαχταράς
Μέσα σε όλα εκείνα που σου λείπουν

Παίζω αλλόκοτα παιχνίδια με το μυαλό σου
Στέκω στους τόπους που δεν μπορείς να πας
Υπάρχω μέσα σε ο, τι δεν μπορείς να αγγίξεις
Αλλά είμαι αυτό που πάντα περιμένεις
Είμαι αυτό που σε κρατάει όρθια στη ζωή

Παίζω αλλόκοτα παιχνίδια με το μυαλό σου
Όμως σου ορκίζομαι δεν το διασκεδάζω
Νιώθω αβάσταχτη μοναξιά που δεν έχω σώμα
Κι εσύ που μπορείς δεν μου το δίνεις.

Free Hug Lessons!

Σήμερα νομίζω πως έχω κάποια κενά... Και με έχει πιάσει το συναισθηματικό μου... Λέω να μιλήσουμε οπότε για αγκαλιές! Αγκαλιά: όνομα ουσιαστικό, γένους θηλυκού, που συνήθως προσδιορίζει θηλυκά και αρσενικά... Τί τα προσδιορίζει δηλαδή... τα καίει και τα τσουρουφλίζει... Βρές μου έναν άνθρωπο που να μπορεί να ζήσει χωρίς την αγκαλιά (και για αυτό τη σήμερον την πληρώνουν τα μαξιλάρια ή αυτά τα τεράστια αρκούδια που είναι ωραία να κοιμάσαι το χειμώνα... Και αυτό αφορά γυναίκες και άντρες: οι άντρες λέει κοιμούνται με το ένα χέρι κάτω από το μαξιλάρι και το άλλο από πάνω-γύρω από το μαξιλάρι, ενώ οι γυναίκες σε εμβρυική στάση,δηλαδή με τα χέρια και τα πόδια μαζεμένα προς τον κορμό του σώματος, τέσπα στο θέμα μας!)

Υπάρχουν λογιών και λογιών αγκαλιές!Αλλά ότι είδους και να ναι...ένα είναι το "πρωτόκολλο" και έχει τέσσερα βήματα: 1. Εντόπισε το πρόσωπο, 2. Κάνε την αγκαλιά, 3. Μην σφίγγεις υπερβολικά και 4. Μην αφήσεις την αγκαλιά πολύ γρήγορα!

Οπότε, αναλυτικά, έχουμε και λέμε:

1. Εντόπισε το πρόσωπο που θα αγκαλιάσεις. Ανάλογα με τη σχέση που έχεις με το πρόσωπο, θα έχεις και διαφορετικές προσεγγίσεις προς το υποκείμενο:

• Οικογενειακή Αγκαλιά: Εδώ πλησιάζεις ομαλά, αλλά όχι με υπερβολικά πολύ συναισθηματισμό Στην κατηγορία εμπίπτουν αγκαλιές προς αδερφό, αδερφή, μάνα, πατέρα, κλπ.
  
• Η φιλική Αγκαλιά (για κορίτσια): Πλησιάζουμε με τρυφερότητα, και πολύ συχνά με χιούμορ, και χαμογελάμε πλατιά!
  
• Η φιλική Αγκαλιά (για αγόρια): Προσεγγίζουμε με αυθεντική αγάπη, και διατηρούμε σύντομη οπτική επαφή. Προσέχουμε πάντα να βρισκόμαστε σε μια σχετική απόσταση ασφαλείας (για να μην παρεξηγηθούμε...δηλαδή ο κορμός του σώματος να μην είναι πολύ κολητά με του άλλου!) και κρατάμε μια σύντομη οπτική επαφή.
  
• Η Αγκαλιά σφιγκτήρας: Ερχόμαστε κοντά στο υποκείμενο που θέλουμε να αγκαλιάσουμε προσεχτικά, αλλά χωρίς να δείξουμε ντροπαλοί! Χαμογελάμε ελαφρώς και λέμε μια δυο γλυκές κουβέντες...
• Η Αγκαλιά των ερωτευμένων: Δεν παίζει απολύτως κανένα ρόλο το ποιος την ξεκινάει! Και οι δυο πλευρές μπορούν να την κάνουν να είναι όσο ρομαντική πρέπει να είναι. Όταν προσεγγίζουμε το αντικείμενο του πόθου μας , μια καλή τακτική είναι να τοποθετούμε τα χέρια μας στους ώμους του και να κοιτάξουμε βαθιά στα μάτια. Λέμε το πατροπαράδοτο "Σε ΑΓΑΠΆΩ" (προσοχή: Ποτέ "Σ' αγαπώ...", γιατί συνηρημένο ακούγεται πολύ ξενέρωτο), και φυσικά πόσο πολύ νοιάζεσαι για αυτόν/αυτήν και πόσο πολύ απολαμβάνεις να περνάς κάθε δευτερόλεπτο μαζί της/του. Και τότε, απλά χύνεσαι στην αγκαλιά του άλλου και βλέπεις και τον ουρανό με τα άστρα!

2. Κάνε την Αγκαλιά! Δηλαδή γείρε λίγο προς τα εμπρός και άπλωσε-τύλιξε τα χέρια γύρω από το επιθυμητό άτομο!

• Οικογενειακή: Στην περίπτωση αυτή, συνέχισε να μιλάς όσο η αγκαλιά βρίσκεται σε εξέλιξη, δεν θα καταστρέψει τη σκηνή αυτό! Δεν έχει σημασία το πού τοποθετείς τα χέρια σου. Ο αγκαλιαζόμενος δεν θα το προσέξει ιδιαίτερα.. Πίεσε ελαφρά το κεφάλι, για να υπάρξει extra επαφή. Χαμογέλα αμέσως μετά την απελευθέρωση.
  
• Η φιλική (για κορίτσια): Κλείνουμε τα μάτια και σκεφτόμαστε πόσο πολύ αγαπάμε τη φίλη μας ή και το φίλο μας. Πιέζουμε κατά βούληση (αλλά προς Θεού δεν ζουπάμε!) Δεν χτυπάμε στον ώμο... είναι πολύ αντρικό!
• Η φιλική (για άντρες): Εδώ σφιχταγκαλιάζουμε και χτυπάμε ελαφρά στην πλάτη του φίλου μας. Είναι μια συναισθηματική στιγμή, διατηρούμε τον εναγκαλισμό για λίγες στιγμές.
• Αγκαλιά Σφιγκτήρας: Πιέζουμε τον εναγκαλιζόμενο θερμά προς τα εμάς. Εάν είστε άντρας, πρέπει να θυμόμαστε ότι είναι πιο "αρσενικό" και δηλώνει προστασία το να τυλίξουμε τα χέρια μας γύρω της . Τα χέρια της πρέπει να είναι σε θέση γύρω από το λαιμό σας και τα δικά σας γύρω από τη μέση της. Όταν την αγκαλιάζετε, μπορείτε να την σηκώσετε λίγο, πιέζοντας το στήθος της στην άνω κοιλιακή σας χώρα. Μείνετε σε αυτή τη στάση για λίγο και μετά απελευθερώστε. Κοιτάξτε τη στα μάτια και συνεχίστε τη συζήτηση σας κανονικά. Εάν είστε γυναίκα, βάλτε τα χέρια σας πίσω από το λαιμό του και πιέστε ελαφρά το στήθος σας το στήθος του.
• Ερωτική: 1) Αρσενικά: Προσεκτικά γλιστράμε τα χέρια μας προς τα κάτω από τους ώμους. Τα τοποθετούμε γύρω από τη μέση της. Βάζουμε το κεφάλι μας στον ώμο της και πιέζουμε όσο μας αρέσει. Προαιρετικό μπορεί να θεωρηθεί ένα ελαφρύ μασάζ. Όταν αποχωριστούμε, μπορούμε να την κοιτάξουμε στα μάτια, να χαμογελάσουμε ειλικρινά και αν το σηκώνει η περίσταση, να την φιλήσουμε (ο πληθυντικός ποιητική αδεία :Ρ) με ειλικρίνεια πάλι. 2) Θηλυκά: Εκτείνουμε τα χέρια μας προς το μέρος του και αγκαλιάζουμε λαιμό και ώμους. Γέρνουμε όσο το δυνατόν πιο κοντά. Σε περιπτώσεις πολύ μεγάλη οικειότητας, μπορούμε να μπερδέψουμε λίγο και τα κάτω άκρα μας μεταξύ τους.
  

3. Μην αγκαλιάζετε πολύ σφικτά. Ο καλύτερος τρόπος για να καταλάβετε πόσο σφικτά ή χαλαρά να αγκαλιάσετε είναι η αντίστοιχη δύναμη που ασκεί ο άλλος! Εάν είναι χαλαρή η αγκαλιά, μην σφίγγετε πολύ. Εάν του αρέσουν οι δυνατές αγκαλιές φερθείτε αναλόγως (μην τον λιώσετε κιόλας όμως!)

4. Η απελευθέρωση πρέπει να γίνεται στην κατάλληλη στιγμή. Μια αγκαλιά είναι ένας πάρα πολύ ισχυρός τρόπος για να επικοινωνήσεις με το άτομο που νοιάζεσαι, γιατί θα το κάνει να νιώσει υπέροχα και θα του βελτιώσει τρομερά τη διάθεση. Αφήστε τον άλλον να ορίσει το πότε πρέπει να γίνει η απελευθέρωση και προσπαθήστε να μην βιαστείτε, γιατί αυτό θα σας κάνει και τους δυο να νιώσετε περίεργα.

Extra tips!

• Πάντα να δέχεστε ευπρόσδεκτα την αγκαλιά. Δείχνει στο άλλο πρόσωπο ότι δέχεστε να τον προστατέψετε και ότι μόνο εσείς και αυτός μετράτε για εκείνο το λεπτό.
  
• Βεβαιωθείτε ότι είστε καθαρός και φρεσκοπλυμένος! ;)
  
• Διατηρείτε οπτική επαφή και προσπαθήστε να μιμηθεί τε τις κινήσεις του άλλου.
• Προσοχή! Ποτέ δεν μπερδεύουμε την φιλική αγκαλιά με την ερωτική. Αν τα πράγματα μπερδευτούν φέρνουν πολύ αμηχανία!
• Κρίνουμε σωστά το τί αγγίζουμε όταν αγκαλιάζουμε καθλως και το πότε αγκαλιάζουμε! Υπάρχουν κάποιες περιπτώσεις που ο ένας από τους δυο δεν νιώθει άνετα να γίνει η αγκαλιά δημοσίως ας πούμε.
  
• Το καλύτερο είναι όταν θέλεις να αγκαλιάσεις κάποιον να έχεις τσεκάρει ότι έχει τα χέρια του ελεύθερα και όχι σε κάποια τσέπη, παραδείγματος χάρη.
• Προσοχή να μην κάνετε απότομες και κινήσεις που αιφνιδιάζουν και ανατρέπουν τις ισορροπίες.

Οι Αμερικάνοι πάντως στο θέμα είναι μπροστά (ένας δηλ τουλάχιστον, ο Juan Mann) ... Την επίσημη ιστοσελίδα του θα την βρείτε εδώ (Free Hugs), τώρα... τις αγκαλιές δεν ξέρω... =) Πάντως δικαιολογίες πλέον δεν υπάρχουν... Αγκαλιαστείτε ελεύθερα, τωρα πια ξέρετε πως!

BESPLA / Canon 5D mark II Free Hugs movie from Marko Butrakovic on Vimeo.

Μένουμε Ελλάδα;;;

Λοιπόν, λοιπόν... θυμάστε ένα πολύ καίριο ποστ που είχε αναρτήσει ο πολύ αγαπητός μας Cathpain στο blog του...;; Αυτό μωρέ που είχε βάλει μια φωτό από την νέα καμπάνια του Υπουργείου Τουρισμού... Με τον κυρ-Βασίλη, που είναι ταξιτζής και καμαρώνει μέσα στην κουρσάρα του... και λέει το σχόλιο "δεν θα ξεχάσω ποτέ τη φιλοξενία και ουμπλα ουμπλα..." Εκτός από αυτή την αφίσα, βέβαια κυκλοφορεί στους δρόμους και η κυρία-Αθηνά, και επειδή είμαι στην επαρχία τώρα δεν μπορώ να σας δείξω το πειστήριο, η οποία ως άλλη Αθηνά Παλλάδα, με το μαλλί της πιασμένο σε έναν κότσο,φοράει ένα λευκό μακρί φόρεμα και με ένα χαμόγελο φοβερό, μειλίχιο υποδέχεται τους τουρίστες... Τhis is a so many decades ago concept! Sorry κιόλας...

Εκτός του ότι η τουριστική πραγματικότητα δεν έχει να κάνει καθόλου με αυτά τα πρότυπα που προβάλλουν, 1) γιατί ούτε φιλοξενία υπάρχει ούτε τίποτα και 2) γιατί όλες οι υπηρεσίες που προσφέρονταν τότε, έχουν μείνει απαράλλακτες μέχρι και σήμερα, με την έννοια ότι τα ξενοδοχεία είναι παλιά, βρώμικα και υπερβολικά φολκλόρ. Για να μην πω... βλαχομπαρόκ... Γιατί είναι ένα συνοθύλευμα πολιτισμών, στυλ και δεκαετιών... Ένα πράμα σαν να είναι συνεχώς σε αναζήτηση ταυτότητας... Και οι άνθρωποι: "τώρα εγω προσφέρω αυτό, αλλά επειδή είμαι και πολύ έξυπνος θα κοιτάξω να τους τα πάρω και χοντρά...", ή "άμα τους αρέσει αύτο έχουμε, αλλιώς ας πάνε αλλού να βρούν καλύτερα..." Για στάκα ρε μάστορα...!! Έτσι πάει δηλαδή; Άμα πας εσύ ταξίδι, έτσι θα θέλεις να σου συμπεριφερθούν;

Τέλος πάντων... ας μην γκρινιάζω...Έτσι κι αλλιώς δεν είμαι ειδικός... Είμαι όμως πελάτης, και ως πελάτης δεν ανέχομαι κάποια πράγματα... Και για το τέλος άφησα το καλό: δυο σκιτσάκια που να αγιάσει το χέρι του ανθρώπου που τα κανε....Στο επανειδείν!

Tα 7 θανάσιμα αμαρτήματα της εποχής μας...

Αναδημοσίευση του aggelos-x-aggelos από εδώ

Όλοι γνωρίζουμε τα 7 θανάσιμα αμαρτήματα που μας διδάσκει η εκκλησία. Ακόμα και αν δεν γνωρίζουμε ποια είναι αυτά, σίγουρα γνωρίζουμε ότι είναι 7. Σας τα θυμίζω λοιπόν για να τα έχετε πρόσφατα:

1. Λαιμαργία
2. Λαγνεία
3. Οκνηρία
4. Οργή
5. Φθόνος
6. Αλαζονεία
7. Απληστία

Πριν μια εβδομάδα ο γνωστός και μη εξαιρετέος pitsirikos έγραψε ένα κείμενο στο οποίο ανέλυε γιατί είναι θανάσιμα και πως να υποπέσουμε λίγο παραπάνω -μάλλον παραμέσα αφού είναι υποπέσουμε και όχι υποανέβουμε- σε αυτά. Εγώ με τη σειρά μου θα γράψω τα 7 σύγχρονα θανάσιμα αμαρτήματα, με βάση τι θεωρώ ότι ταλαιπωρεί την κοινωνία σήμερα.

1. Ανορεξία: Ακόμα και η Παπαρίζου (λέει ότι) αποφάσισε να χαλάσει τη σιλουέτα της για να αποφύγουν τα κοριτσάκια το σύνδρομο anorexia nervosa. Και γενικώς έχουμε δει πλέον πολλές καμπάνιες που προωθούν τις καμπύλες και τα πιασίματα, προκειμένου να ανοίξουν το στόμα τους όλα εκείνα τα ανορεξικά 16χρονα που το όνειρό τους είναι να βρίσκουν νούμερα στα βαφτιστικά.

2. Α-σεξουαλικότητα: Όλες οι γυναίκες ωρύονται ότι οι άντρες δεν τους την πέφτουν και γενικώς δεν πηδάνε. Όλοι οι άντρες παραπονιούνται ότι οι γυναίκες δεν τους κάθονται. Σε λίγο δεν θα γεννιούνται παιδιά και τα νεύρα μας θα είναι χειρότερα από κοκορέτσι. Make love, nothing else.

3. Υπερεργασία: Αμάρτημα που σχετίζεται άμεσα με το από πάνω, αλλά και για το οποίο ευθύνονται οι τεράστιες καταναλωτικές μας ανάγκες. Παρότι ο Όσκαρ ο Άγριος μας έχει προειδοποιήσει εδώ και πολλά χρόνια ότι "η δουλειά είναι για όσους δεν έχουν τίποτα καλύτερο να κάνουν", εμείς επιμένουμε να εργαζόμαστε ακατάπαυστα. Που καιρός για λαγνεία μετά... Η ΓΣΕΕ πρέπει επειγόντως να πετύχει το 7ωρο (εβδομαδιαίως).

4. Μαλθακότης: Ποια οργή; Μόνο οι φίλαθλοι έχουν πλέον λίγη οργή και αυτοί έχουν καταφέρει να σκοτώσουν μόνο έναν τα τελευταία, και εγώ δεν ξέρω πόσα χρόνια. Όσοι υποπίπτουν στο θανάσιμο αυτό αμάρτημα είναι καταδικασμένοι να πληρώνουν τα πάντα, να δουλεύουν συνέχεια, να μην πηδάνε ούτε τη χούφτα τους και γενικώς, αλυσιδωτά, να πέφτουν σε όλα τα άλλα σύγχρονα αμαρτήματα.

5. Αδιαφορία: Τελευταία ακούω συνέχεια την ατάκα "αυτά είναι για τους άλλους, που μπορούν, που ξέρουν τα κόλπα, που έχουν κύκλο, που είναι σε κυκλώματα" και διάφορα άλλα μίζερα. Ξύπνα Βασίλη! Θα πεθάνεις και δεν θα έχεις πάει ούτε μέχρι το Ξυλόκαστρο. Δεν πέφτεις στον φθόνο άμα δεις και λίγο παραέξω. Παραδειγματίσου.

6. Ηττοπάθεια: Περαιτέρω σχολιασμός καθίσταται περιττός. Αμάρτημα άμεσα σχετιζόμενο με το προηγούμενο, το οποίο με το προ προηγούμενο κλπ κλπ.

7. Ολιγάρκεια: Αμάρτημα το οποίο μετέτρεψε τη χώρα σε γκέτο δημοσίων υπαλλήλων. "Λίγα και καλά" είναι η ατάκα που ακούς πιο συχνά και από τον ήχο των κινητών. Η σιγουριά είναι εχθρός της προόδου.

+Μετανοείτε+

Ο Σαρκασμός και το μεγαλείο του!

H ειρωνεία ή αλλιώς ο σαρκασμός είναι ένα πολύ αιχμηρό εργαλείο, το οποίο μπορεί να χρησιμοποιηθεί τόσο για καλούς όσο και για κακούς σκοπούς. Εάν κάποιος είναι σαρκαστικός την λάθος στιγμή με το λάθος άτομο, τότε είναι βέβαιο πως τα συναισθήματα κάποιου από τους δυο θα πληγωθούν. Από την άλλη ο σαρκασμός μπορεί να φέρει χαμόγελα και γέλια, για όσο όμως χρησιμοποιείται με καλό χιούμορ και δεν προσβάλει τον συνομιλητή σου. Μπορείς δε άριστα να το χρησιμοποιήσεις όταν έχεις να συναναστραφείς άτομα που "την βρίσκουν" να μειώνουν τους άλλους.

Ο πρώτος που μου δίδαξε τον σαρκασμό ήταν ο πατέρας μου... Και η μάνα μου έχει να λέει..."Όμοια του είσαι πια..." Μάνα, ο σαρκασμός είναι ολόκληρη επιστήμη! Δεν είναι παίξε γέλασε... Ναι όντως είμαι σαρκαστική στη ζωή μου και πολύ μάλιστα... Και προσπαθούσα να το κόψω κιόλας (όσο γίνεται), μέχρι που γνώρισα αρκετό κόσμο που δεν έχει ούτε ιερό, ούτε όσιο... Και έπειτα σκέφτηκα, γιατί να προσπαθήσεις να τους το κόψεις, αντί να τους βοηθήσεις να το βελτιώσουν; Και ναι λοιπόν, έφτιαξα το εγχειρίδιο του καλού σαρκαστή (είρωνα)... Παιδιά δικό σας! Όχι τίποτα άλλο, αλλά για να μην νομίσει ποτέ κανείς ότι αν δεν επιστρέφεις τα δηκτικά σχόλια, συμβαίνει επειδή δεν μπορείς!

Κανόνας #1. Επέλεξε προσεκτικά τον στόχο σου!

Απέφυγε ανθρώπους που μπορούν να σε κερδίσουν σωματικά (στους άντρες πάει αυτό!) ή λεκτικά. Το να είσαι σαρκαστικός στον δάσκαλό σου ή στον αστυνομικό της γειτονιάς μπορεί να σε βάλει σε σοβαρούς μπελάδες. Εάν θέλεις τον σεβασμό κάποιου και κυρίως μεγαλύτερου, χρησιμοποίησε γλώσσα με σεβασμό.

#2. Να έχεις τακτ και καλό γούστο.

Προσπάθησε να αποφύγεις αστεία για θέματα που ένα άτομο είναι ανασφαλές, όπως ας πούμε για τα κιλά του. Δεν είναι και πολύ σωστό να αποκαλείς κάποιον χοντρό όλη την ώρα, και ειδικά όταν είστε μαζί με άτομα που για πρώτη φορά γνωρίζει.

#3. Αν πρέπει να απαντήσεις σε ειρωνικό σχόλιο, απάντα γρήγορα! Αν περιμένεις για παραπάνω από όσο πρέπει χάνει την αξία του και σε κάνει να φαίνεσαι χαζός. Ένας καλός τρόπος είναι να κοιτάξεις κάποιον για λίγα δευτερόλεπτα με ένα μικρό μειδίαμα, σαν να σκέφτεσαι κάτι για αυτόν. Εάν καταφέρεις να σκεφτείς κάτι έξυπνο, πες το. Αλλιώς, χαμογέλα ακόμα λίγο πιο πλατιά, κούνα το κεφάλι σου και κοίτα αλλού. Η εικόνα του "Φίλε, δεν αξίζεις τον κόπο!" είναι κάποιες φορές ο καλύτερος τρόπος για να του το κόψεις. Πάντως σε κάθε περίπτωση, μην αργήσεις να αντιδράσεις. Σε κάνει να φαίνεσαι παράξενος.

#4. Προκάλεσε το γέλιο. Προσπάθησε να παρατηρείς με τί μοιάζουν οι άνθρωποι και τί φοράνε. Ποιά διασημότητα, ή ρόλο ή ακόμα και καρτούν σου θυμίζουν;

#5. Άκου πολύ προσεκτικά τί λένε οι άλλοι. Πολλοί άνθρωποι θα δημιουργήσουν από μόνοι τους τη φάση για να πιαστείς εσύ από κάπου. Δεν χρειάζεται να κάνεις το άτομο να νιώσει άσχημα, απλά προσπάθησε να του δείξεις το πρόβλημα χρησιμοποιώντας τον δικό του τρόπο.
Ο Σαρκασμός κυκλοφορεί σε πολλές μορφές:

• Γελοιοποίηση του επιχειρήματος σε βαθμό που να φαίνεται ανόητο.
  Για παράδειγμα: "Όχι δεν το χρειάζεσαι αυτό, και αυτή είναι η τελική κουβέντα!"
  "Βασικά, δεν χρειαζόμαστε τίποτε άλλο εκτός από νερό, αέρα και τροφή, οπότε γιατί δεν πάμε όλοι να ζήσουμε σε σπηλιές και να κυνηγάμε και μεγάλα ζώα για εξεύρεση τροφής;;"
• Εμπειρία του παρελθόντος. Δείξε σε αυτόν που σου κάνει υποδείξεις ότι δεν είναι και κανένας ειδικός ή καλύτερος από εσένα, ώστε να σε διορθώνει.
  Για παράδειγμα: "Εγώ θα σου πω για το σαρκασμό ό,τι θέλεις. Είμαι συγγραφέας."
  "Α, θα πρέπει να είσαι πολύ υπερήφανος που τα γραπτά σου έχουν απορριφθεί 10 φορές ως σήμερα."
• Η αντιστροφή της αλήθειας. Πες ακριβώς το αντίθετο από την αλήθεια, όταν η απάντηση στην ερώτηση είναι προφανής.
  Παράδειγμα: "Αυτό το φόρεμα με κάνει να φαίνομαι παχιά;;;"
  "Τι λες αγάπη μου, αυτό το φόρεμα σε κάνει να δείχνεις πιο αδύνατη από ποτέ...!"
• Αντιστροφή του νοήματος. Πες απλά το αντίθετο από αυτό που σκέφτεσαι.
  Αντί να πεις "Ωχ!" πες "Τέλεια!" ή "Είναι ότι χρειαζόμουν".
  Αντί να πεις "Δεν είμαι σίγουρος" πες "Ναι, ότι πεις εσύ!"
  Αντί να πεις "Αυτό είναι απλό." πες "Σιγά το δύσκολο!"
• Χρησιμοποίησε την υπερβολή. Παίξε το ρόλο που σου βάζουν από την αρχή.
  "Σκάσε λίγο, μπορείς;"
  "Ω με συγχωρείτε Μεγαλειότατε, θα θέλατε να σας φέρω τον καφέ ή το τσάι σας τώρα ή σε λίγο;" κλπ

#6. Μην καταχράσαι το ταλέντο σου!!! Εάν ο σαρκασμός είναι η μόνη μέθοδος επικοινωνίας που χρησιμοποιείς, τότε θα βρίσκεις όλο και λιγότερους ανθρώπους πρόθυμους να σου μιλήσουν Θυμήσου ότι όσο πιο πολλούς ανθρώπους γνωρίζεις τόσο περισσότερους πιθανούς στόχους έχεις. Κράτα το σε καλά επίπεδα και οι άνθρωποι θα απολαμβάνουν που ασχολείσαι μαζί τους προσωπικά.

#7. Βεβαιώσου ότι ο στόχος σου γνωρίζει ότι αστειεύεσαι, αλλά μην λες την ατάκα "Αστειάκια κάνω!". Να είσαι πιο δημιουργικός. Ακολούθα τον κανόνα που λέει: Κλείνω το μάτι-Χαμογελάω-Γελάω. Χρησιμοποίησε τη γλώσσα του σώματος. Το να αγγίξεις κάποιον παιχνιδιάρικα, συνήθως πετυχαίνει.

Εxtra tips!

• Όταν επιλέγεις τον στόχο σου, βεβαιώσου ότι είναι σε θέση αυτός να καταλάβει το σαρκασμό σου. Τα παιδάκια συνήθως δεν έχουν και το καλύτερο response.
• Δείξε σε αυτούς που προσπαθούν να στην πουν ότι δεν μπορούν με τίποτα να σου καταστρέψουν τη μέρα. Ο σαρκασμός μπορεί να διαχύσει έναν παραλίγο τσακωμό. Εάν κάποιος προσπαθήσει να σε ρίξει ή χρησιμοποιεί ηλίθια γλώσσα απέναντί σου, πάρε μια άσχημη όψη και πες "Ποποποπο..., πολύ επιθετικός είσαι ρε παιδάκι μου!" ή "Ω, με συγχωρείς άγγιξα ευαίσθητο σημείο;"
  
• Μην προσβάλλεις άλλα άτομα χρησιμοποιώντας επιχειρήματα, αυτό μόνο θα διαιωνίσει την συζήτηση. Χρησιμοποίησε τον σαρκασμό μόνο για να δείξεις ότι οι προσβολές του άλλου δεν σε αγγίζουν και πως άδικα σπαταλάει το σάλιο του- και το δικό σου.
• Να ξέρεις πολύ καλά που βρίσκεται αυτή η λεπτή γραμμή που δεν πρέπει να ξεπεράσεις.
• Μη λες πράγματα για τον εαυτό σου που μπορούν να χρησιμοποιηθούν εναντίον σου, γιατί μπορεί να βρεθεί απέναντί σου κάποιος που να ξέρει να σαρκάζει πολύ καλύτερα και πιο γρήγορα από ότι εσύ...Οπότε μπορεί και να γελοιοποιηθείς ;)
  
• Να έχεις υπόψη σου ότι ούτε όλες οι μέρες, ούτε και όλες οι ώρες είναι ίδιες.
• Πολλές φορές ένα άτομο είναι σαρκαστικό γιατί φοβάται ή δεν ξέρει πώς αλλιώς να συμπεριφερθεί σε κάποιες καταστάσεις. Προσπάθησε να αναγνωρίσεις αν αυτό συμβαίνει σε κάποιον που σε ενδιαφέρει, πριν τον διώξεις από τη ζωή σου με τις κλωτσιές, λέγοντας πως είναι ένας κόπανος και μισός! Σκέψου πως αυτά τα άτομα είναι που πραγματικά χρειάζονται βοήθεια και όχι εσύ απέναντί τους.
  
• Οι είρωνες τα έχουν γραμμένα όλα. Προσπάθησε να μην είσαι εσύ αυτός που θα προσβληθεί, γιατί το μόνο που θα καταφέρεις θα είναι να επστρέψουν για μια δεύτερη νίκη.
• Υπάρχουν δυο είδη σαρκαστικών ατόμων: Αυτοί που προσπαθούν να το κάνουν για να είναι αστείοι και αυτοί οι οποίοι το κάνουν γιατί βρίσκονται σε πολύ κακή διάθεση ή είναι ενοχλημένοι από κάτι άλλο. Μένουμε μακριά από τους δεύτερους! Αυστηρά!

Αυτά τα ολίγα είχα να πω... Νομίζω ότι έδωσα ένα καλό μέρος του απαραίτητου Know-How και να πέρασα ένα χρήσιμο μήνυμα για σήμερα...Άντε και για το τέλος ένα ωραίο quote: "Honesty is the best policy but insanity is the best defense." Cheers! :)

Ο Αληθινός Κοσμοπολιτισμός!

- Του Πασκάλ Μπρυκνέρ.

Ο Αληθινός Κοσμοπολιτισμός βρίσκεται στον αντίποδα αυτής της χυλώδους Βαβέλ, ριζώνει στο υπέδαφος πολλών μνημών, πολλών ιδιαιτεροτήτων. Δεν επιδίδεται σε πτήσεις πάνω από τις κορυφές του κόσμου, τις θάλασσες και τα υψίπεδα, δεν παίρνει κάτι από δω και κάτι από κει, αλλά ενσαρκώνεται. Το να υπερβείς τις ρίζες σου, να αποχωριστείς από το οικείο για να πλησιάσεις το μακρινό δεν σημαίνει να μετεωρίζεσαι σαν άτομο χωρίς δεσμούς... Γι' αυτό ο κοσμοπολιτισμός είναι οδύνη, δοκιμασία που ανώτερες υπάρξεις επιβάλλουν στον εαυτό τους, βρίσκοντας χαρά και δύναμη στο να σπρώχνουν μακρύτερα τα συνηθισμένα όρια... Είναι, έτσι, αδύνατο να "δημοκρατικοποιηθεί" ο κοσμοπολιτισμός, να γίνει ένα δικαίωμα παρόμοιo με την υγεία ή τη στέγαση. Ακόμη κι αν παίρνει χίλιες μορφές, βαθμούς κι αποχρώσεις, θα μείνει για πάντα προνόμιο των ολίγων...

Η οριοθέτηση του έρωτα και η πολυγαμία

Αναδημοσιεύω από το blog μια εξαιρετικής για μένα συγγραφέως..

"Νομίζω πως η ισορροπία και η συμμετρία του ζευγαριού δεν βασίζεται στο ότι αν ο άνδρας είναι πολυγαμικός, θα έπρεπε να είναι το ίδιο πολυγαμική και η γυναίκα. Το πρόβλημα είναι αλλού. Είναι στην πνευματική τους ισότητα. Νομίζω ότι ένας άνδρας δεν μπορεί να κάνει πραγματικό έρωτα με μία πνευματικά κατώτερη γυναίκα, τουλάχιστον όχι για πολύ. Γιατί σε αυτή την περίπτωση μετατρέπεται η σχέση τους σε μία άτυπη εμπορευματική σχέση όπου η γυναίκα προσπαθεί να παζαρεύει καθημερινώς το σεξ με διάφορα ανταλλάγματα – κυρίως λεφτά και κοινωνική θέση, πράγματα τα οποία δεν μπορεί να τα κατορθώσει η ίδια. Αν η γυναίκα είναι, ή ακόμα χειρότερα στη διάρκεια της σχέσης γίνει, πνευματικά εξαρτημένη, την έβαψε. Και ο άνδρας της, φυσικά, δεν μπορεί να ικανοποιηθεί από μία τέτοια σχέση και… γίνεται πολυγαμικός. Ή, την παρατάει. Αν είναι ηθικός.

Από την άλλη, η θεά δεν μπορεί ποτέ να γίνει θεός. Σου δίνει χαρά να ξέρεις ότι ο άλλος είναι ο πιο δυνατός, ο θεός σου. Αν είσαι θεά εσύ για εκείνον…
Ναι, μία καλή σχέση θέλει την πνευματική ανεξαρτησία και την ισότητα.
Εδώ πρόκειται για ένα πολυδιάστατο παιχνίδι. Το τετράγωνο-ελλειψοειδές παιχνίδι του έρωτα (δηλαδή της αγωνίας), και της αγάπης (δηλαδή της σιγουριάς), της συνεργασίας και του ανταγωνισμού…
...

«Η οροθέτηση της αγάπης:
Πρόκειται για μία σχέση δύο ανθρώπων αντίθετου φύλου,
που βασίζεται στη διαρκή εκβάθυνση
της ψυχικής και σωματικής κατανόησης,
η οποία είναι δυνατή μόνο στη βάση κοινών ενδιαφερόντων,
όπως και κοινών ιδεών και στόχων,
και επίσης χάρη στους ταιριαστούς χαρακτήρες,
του διανοητικού επιπέδου
και του ταμπεραμέντου τους.
Πρόκειται για μία κατανόηση η οποία κατευθύνεται,
Από την αμοιβαία εμπιστοσύνη, ανεκτικότητα και ελευθερία
να είσαι ο εαυτός σου.
Όλα αυτά προς τη δημιουργία μίας αιώνιας και αχώριστης ενότητας
που έχει διπλάσιες δυνατότητες, ικανότητες και δύναμη.»

Ο Τσέχος σεξολόγος Μιρόσλαβ Πλζακ γράφει σε ένα βιβλίο του για το «ποτήρι της απέχθειας». Το ποτήρι της απέχθειας σημαίνει ότι στον έρωτα δεν υπάρχει πιο σπουδαίο πράγμα από το ΘΕΛΩ. Αλλά ακόμα πιο πολύ - το ΔΕΝ ΘΕΛΩ. Δηλαδή όταν θέλεις να χαϊδέψεις τον άλλον στην πλάτη, το πιο ωραίο είναι να μπορείς να το κάνεις. Μα όταν δεν το θέλεις και όμως το κάνεις, είτε υποκρίνεσαι είτε, ακόμα χειρότερα, σου το επιβάλει ο άλλος - γεμίζει το ποτήρι της απέχθειάς σου για αυτόν τον άνθρωπο. Γεμίζει σιγά-σιγά, με την κάθε άθελη κίνηση σου, το κάθε ανεπιθύμητο φιλί, την κάθε άθελη στάση, σταγόνα-σταγόνα. Το ποτήρι της απέχθειας λοιπόν κάποια στιγμή υπερχειλίζει…

Έχω μελετήσει τους πολυγαμικούς. Ο πολυγαμικός γίνεται εμπόδιο στον ίδιο του το εαυτό. Για αυτό το λόγο δύσκολα θα ερωτευτεί ποτέ του επιτέλους… πως να το ‘λεγα; …κάποιος θα έλεγε «επιτέλους ολοκληρωτικά». Εγώ θα το πω αλλιώς - να ερωτευτεί ΜΕΓΑΛΟΨΥΧΑ. Γιατί αν έχεις έναν καλοχτισμένο δίκτυ με ερωτικές φίλες (όπως τις ονομάζει ο Τσέχος συγγραφέας Κούντερα στην «Αβάσταχτη ελαφρότητα του είναι»), όταν δηλαδή ερεθίζεσαι μία μέρα με κάποια κοπέλα, αλλά πας να το κάνεις με μία άλλη, και έπειτα ερεθίζεσαι με κάποια τρίτη, αλλά πας να το κάνεις με την πρώτη, την οποία έχεις να τη δεις τρεις βδομάδες, έτσι δεν μπορούν ποτέ οι ερωτικές σου κινήσεις να είναι η έκφραση όλης της ειλικρίνειας της ψυχής σου. Μα είναι ακριβώς η ειλικρίνεια της ψυχής που μας ψιθυρίζει τα πιο παθιασμένα λογάκια, τα πιο απελευθερωμένα φιλιά, τα πιο τρυφερά αγγίγματα. Όταν φαντάζεσαι το βράδυ να φιλάς στο λαιμό την Άννα, αλλά στην πραγματικότητα φιλάς τελικά στο λαιμό τη Μαρία, κάπου γίνεσαι φάλτσος. Μα οι ερωτικοί σου σύντροφοι δεν χάνουν τίποτα άμεσα, εσύ είσαι που χάνεις.

Βέβαια, στη γενική γραμμή, ο πολυγαμικός άνδρας αγαπάει τη γυναίκα γενικά, ο ίδιος όμως δεν μπορεί να θερίζει αυτά που τόσο ποθεί. Που ποθεί, που κυνηγάει συνέχεια, αλλά ποτέ δεν το έχει δοκιμάσει. (Και γι’ αυτό είναι πάντα ευτυχισμένος στην παντοτινή του προσμονή!). Και φυσικά και δεν φτάνει ποτέ στην ολοκλήρωση, αφού τι να περιμένεις όταν στο ένα χωράφι σου μόλις ωριμάζει η σοδιά, ενώ στο άλλο βρέχει και οι καρποί μπαγιατεύουν; Τι άλλο να γινόταν αφού το ένα χωράφι είναι στο βόρειο ημισφαίριο και το άλλο στο νότιο; Πως να μαζέψεις τη σοδιά σου επιτέλους ολόκληρη κάποιο καλοκαίρι; Τρέχεις από δω κι από κει, ξοδεύεσαι…
Ωστόσο, ο πολυγαμικός άνδρας ξέρει, με κάποια παραμυθένια επιδεξιότητα, να εισπράττει πολλά…
Βέβαια, συχνά κάνουμε συμβιβασμούς, όλοι όμως στο βάθος θέλουμε έναν έρωτα πλήρη, ειλικρινή και αν είναι δυνατόν – για πάντα. Τουλάχιστον να το πιστέψουμε εκείνη τη στιγμή.
Και μετά, ας γίνει ότι έχει να γίνει…"

Χωρίς Αγάπη....

Η δύναμη χωρίς την αγάπη σε κάνει επιθετικό.

Η τιμή χωρίς την αγάπη σε κάνει ψηλομύτη.

Το καθήκον χωρίς την αγάπη σε κάνει κακόκεφο.

Η ευθύνη χωρίς την αγάπη σε κάνει αδίστακτο.

Η δικαιοσύνη χωρίς την αγάπη σε κάνει σκληρό.

Η αλήθεια χωρίς την αγάπη σε κάνει κριτικό.

Η ανατροφή χωρίς την αγάπη σε κάνει ατίθασο.

Η εξυπνάδα χωρίς την αγάπη σε κάνει πονηρό.

Η ευγένεια χωρίς την αγάπη σε κάνει υποκριτή.

Η τάξη χωρίς την αγάπη σε κάνει σχολαστικό.

Η γνώση χωρίς την αγάπη σε κάνει τυραννικό.

Η περιουσία χωρίς την αγάπη σε κάνει τσιγκούνη.

Η πίστη χωρίς την αγάπη σε κάνει φανατικό.

Αλίμονο σε κείνους που τσιγκουνεύονται την αγάπη.

Αυτοί φταίνε, όταν ο κόσμος αυτοδηλητηριασθεί.

Τι είδους, λοιπόν, ζωή κάνεις, όταν δεν μπορείς. Ν' ΑΓΑΠΗΣΕΙΣ;


Καλημέρες, οφείλετε να πάρετε τα παραπάνω στα σοβαρά. :)

10 πράγματα που δεν πρέπει ποτέ να λές σε μια γυναίκα!

Υπάρχουν πολλά και καλογραμμένα άρθρα που λένε το τί πρέπει κάποιος να κάνει και να πει σε μια γυναίκα... Για το αντίθετο όμως... πόσα έχουν γραφτεί;; Προσωπικά, θεωρώ ότι πολλά λάθη μπορεί να τα αποφύγει κάποιος κρατώντας απλά το στόμα του κλειστό. Και περνάω στο ψητό: Κύριοι, εδώ έχετε δέκα πράγματα που δεν πρέπει να πείτε ποτέ σε μια γυναίκα! Ανοίξτε τα μάτια σας και κυνηγήστε! Ξεκινάμε από το 10...

10. Ποτέ άσχημα λόγια για τους άντρες φίλους της.

Ένας από τους τρόπους που χρησιμοποιεί μια γυναίκα για να καταλάβει κατά πόσο ένας άντρας είναι "ανασφαλής" και μάλιστα, ο πιο γρήγορος, είναι το αν ο άντρας θα αρχίσει να κριτικάρει τους φίλους της, ιδιαίτερα αν ο ίδιος δεν τους έχει γνωρίσει ή αν δεν γνωρίζει αρκετά καλά την ίδια. Τα πράγματα έχουν ως εξής: εσύ με αυτόν τον τρόπο το μόνο που μπορείς να πετύχεις είναι να κάνεις τον εαυτό σου να φαίνεται σαν να κραυγάζει ότι τρέμεις τον ανταγωνισμό, το οποίο για μια γυναίκα σημαίνει "ανασφάλεια". Ο καλύτερος τρόπος είναι να κρατήσεις το στόμα σου κλειστό και να επικεντρωθείς στο δικό σου παιχνίδι.

9. "Θα σου τηλεφωνήσω την Τρίτη"

Το να τελειώνεις μια συζήτηση αφήνοντας ανοιχτό το "επόμενο βήμα" είναι μια πολύ καλή τεχνική εάν προσπαθείς να πουλήσεις κάτι, αλλά σίγουρα όχι όταν μιλάς σε μια γυναίκα. Πρώτα από όλα, έτσι σκοτώνεις κάθε αυθορμιτισμό και γίνεσαι προβλέψιμος. Δεύτερον, σκοτώνεις κάθε πιθανότητα του να σε πάρει αυτή τηλέφωνο, μιας και τώρα αυτή το μόνο που έχει να κάνει είναι να περιμένει ή απλώς να ρισκάρει να δείξει την αδυναμία της. Όχι καλό!

8. Ο,τιδήποτε υπονοεί "μέλλον"

Πολύ συχνά όταν άντρες βγαίνουν ραντεβού με μια γυναίκα για πρώτη φορά και αυτή αναφέρει κάτι που της αρέσει ή δεν της αρέσει, ο άντρας θα το χρησιμοποιήσει σαν ευκαιρία για ένα επόμενο ραντεβού. Για παράδειγμα, μπορεί αυτή να πεί "Λατρέυω το Ταϊλανδέζικο φαγητό", οπότε λες εσύ, "Άντε.... και εγώ το ίδιο! Να πάμε να φάμε μαζί καμιά φορά!". ΣΤΑΜΑΤΑ! Μπορεί αυτό να ακούγεται καλό στην θεωρία, εσύ όμως πρέπει να θυμάσαι οτι οι γυναίκες το μόνο που θέλουν είναι έναν άντρα που να είναι "συναρπαστικός". Εάν εσύ με κάθε ευκαιρία που σου δίνεται μιλάς για το να ξαναβγείτε και να ξαβγείτε, τότε θα καταλάβει οτι γουστάρεις, πράγμα που σημαίνει ότι το παιχνίδι έλειξε εδώ και μάλιστα αυτή κέρδισε! Σίγουρα είναι καλό να "συνδέεσαι" με κάποιον στην αρχή της γνωριμίας σας και σίγουρα είναι καλό να θέλεις να κάνεις μαζί της διαδκεδαστικά πράγματα, αλλά μην την αφήσεις να ξέρει και ξεκάθαρα οτι "σε έχει" με τη μια γιατί θα καταλήξεις να σε βλέπει όπως κάθε άλλον άντρα με τον οποίο έχει βγει και ο οποίος μόνο το δαχτυλίδι δεν έφερε μαζί του για την πρόταση.

7. "Με πόσους άντρες έχεις κοιμηθεί;"

Πρώτα απ' όλα¨..., θέλεις πραγματικά να ξέρεις; Δεύτερον, πάλι δείχνεις ανασφάλεια, ειδικά άμα της το ρωτήσεις αυτό στην αρχή. Βέβαια, άμα αυτή ρωτήσει πρώτη, τότε ΟΚ. Αλλά εμπιστέψουμε. Δεν θέλεις να είσαι εσύ αυτός που ανοίγει αυτή τη συζήτηση. Μπορεί να χάσεις.

6. " Τις προάλλες δεν απάντησες στο μήνυμά μου; Γιατί;"

Αυτό μπορεί να είναι και το πιο κοινό λάθος που κάνουν οι άντρες μόλις δεν απαντήσει μια γυναίκα και αν και ακούγεται μικρό, δεν είναι καθόλου μικρό! Ο καλύτερος τρόπος αντιμετώπισης αν συμβεί κάτι τέτοιο είναι να παραστήσεις ότι αυτό δεν συνέβη ποτέ. Εάν αναφέρεις ένα μη-απαντημένο μήνυμα σε μια γυναίκα κάνεις δυό πράγματα: 1. Δείχνεις ότι σε νοιάζει που δεν απάντησε (Τip: Αν μόλις τη γνώρισες είναι πολύ νωρίς για να νοιαστείς!) και 2. Καταλαβαίνει ότι προσπαθείς να την κάνεις να νιώσει ενοχή, το οποίο οι γυναίκες πάλι το ερμηνέυουν σαν ανασφάλεια.

5. "Σου αρέσω;"

Έαν είχα να διαλέξω μόνο μια φράση που σβήνει οποιαδήποτε έλξη ενός θυληκού από το αρσενικό θα ήταν αυτή. Ρωτώντας μια γυναίκα κάτι τέτοιο, δείχνεις πάλι το αντίθετο της έννοιας νιώθω-ασφαλής. Άρα, μην ρωτάς, μόνο μάντεψε αν της αρέσεις και συνέχισε από εκεί.

4. "Τί θα ήθελες να κάνουμε απόψε;"

Στις γυναίκες αρέσουν οι άντρες που έχουν σχέδιο. Όταν προσκαλείς μια γυναίκα για έξοδο, βεβαιώσου ότι έχεις καταστρώσει καλά τα σχέδια σου από πριν. Μην της φορτώνεις το βάρος της επιλογης, γιατί θα θεωρήσει, και δικαίως, πως δεν είσαι ο τύπος που μπορεί να την κάνει να περάσει καλά.

3. Ο,τιδήποτε έχει να κάνει με το αυτοκίνητο, τη δουλειά ή τα περιουσιακά σου στοιχεία ακούγεται σαν προσπάθεια εντυπωσιασμού.

Ξέρεις τι είδους άντρες είναι αυτοί που περηφανεύονται για όλα τα παραπάνω; Θα σου πώ εγώ...Άντρες που δεν έχουν τίποτα περισσότερο να δώσουν. Σοβαρα, ρώτα οποιαδήποτε ελκυστική γυναίκα σχετικά με αυτό και θα δεις ότι θα συμφωνήσει. Βεβαίως και θα προσελκύσεις και κάποιες με αυτό το δόλωμα. Αλλά μέχρι και αυτές θα εντυπωσιασθούν περισσότερο εάν δεν αραδιάσεις με τη μια όλο το Ε9 σου.

2. "Μπορώ να σου ζητήσω να βγούμε καμιά φορά;"

Λοιπόν: Η γυναίκα θέλει έναν άντρα που να είναι leader και να δείχνει ότι έχει τον έλεγχο, όχι κάποιον που της ζητάει την άδεια για να της την πέσει. Ούτε κατά διάνοια να την ρωτήσεις αν μπορείς να της ζητήσεις να βγείτε, απλά καν το. Αλλά κάντο με αυτοπεποίθηση. Μπορεί να είναι κάτι τόσο απλό όσο το να πείς "Πρέπει να ξαναβρεθούμε εμείς οι δυο. Ποιό είναι το τηλέφωνό σου;" Ή πες της για ένα συγκεκριμένο μέρος που θέλεις να την πας: "Τί θα έλεγες να πάμε σε ένα μέρος που ξέρω εδώ κοντά. Εγγυόμαι ότι θα σου αρέσει." Και να μην της αρέσει, μόνο και μόνο που θα είσαι έτοιμος να πάρεις αυτό το ρίσκο, θα έχεις κερδίσει ήδη μια σημαντική μάχη.

1. "Μπορώ να σε φιλήσω;"

Ίδιο πράγμα με το προηγούμενο... Ρώτα οποιαδήποτε γυναίκα θέλεις και θα δεις ότι θα σου πεί "Το φιλί δεν το ζητάς, το κλέβεις!". Το να της ζητήσεις να την φιλήσεις είναι ενάντια σε κάθε θεμελιώδες αξίωμα σχετικά με το τί ζητάει μια γυναίκα απο έναν άντρα. Και "ναι" να πει, θα το πει μόνο και μόνο από ευγένεια, το τί θα σκεφτεί δεν θέλεις να το ξέρεις καλύτερα...

Για περισσότερες πληροφορίες και συμβουλές ακούστε τις γυναίκες γύρω σας πάνω στο τί έχουν να σας πουν... Φίλες, αδερφές, ακόμα και μανάδες... Γιατί είναι γνωστό πλέον ότι μόνο μια γυναίκα μπορεί να καταλάβει την ψυχοσύνθεση μιας άλλης γυναίκας. Εκμεταλλευτείτε τις πηγές σας λοιπόν... και να θυμάστε πάντα αρσενικοί και θυληκοί: "Η γυναίκα είναι αυτή που κρατάει την άμυνα, ο άντρας είναι αυτός που παίζει επίθεση!"

Έρως... Όποιος τον απαρνείται διαπράττει ύβρη!

αναδημοσίευση από http://cloudconnected2.blogspot.com


"Στη θεωρία του Έρωτα είναι αφιερωμένοι δύο από τους πιο γνωστούς διάλογους του Πλάτωνα: το Συμπόσιο και Φαίδρος. Στο Συμπόσιο εξετάζεται κυρίως το αντικείμενο του έρωτα, η ομορφιά, και καθορίζονται οι βαθμοί της. Στο Φαίδρο εξετάζεται αντίθετα ο έρωτας στην υποκειμενικότητα του, σαν προσπάθεια δηλαδή της ψυχής να φτάσει την ομορφιά, το ωραίο, το αληθινό ον.

Ο Αριστοφάνης με το μύθο των πρωτόγονων πλασμάτων που αποτελούνταν από άντρα και γυναίκα (ανδρόγυνοι), και που είχαν χωριστεί από τους θεούς για τιμωρία σε δύο μισά, τα οποία προσπαθούσαν να βρουν το ένα το άλλο και να ξαναενωθούν,εκφράζει ένα από τα βασικά χαρακτηριστικά του έρωτα: την ανεπάρκεια. Ο έρωτας επιθυμεί κάτι που δεν έχει, κάτι που έχει ανάγκη. Επομένως είναι έλλειψη, στέρηση.

Πράγματι, σύμφωνα με το μύθο ο Έρωτας είναι γιος της Πενίας (φτώχειας) και του Πόρου (ευπορίας). Δεν είναι θεός αλλά δαίμονας, έχει το παρουσιαστικό και την άθλια ζωή της μητέρας του, αλλά και την κατακτητική τόλμη του πατέρα του. Δεν έχει την ομορφιά γι'αυτό την επιθυμεί, δεν έχει τη σοφία και προσπαθεί να την κατακτήσει, είναι λοιπόν φιλόσοφος, σε αντίθεση με τους θεούς που είναι σοφοί.

Έτσι, o Έρωτας γίνεται επιθυμία του ωραίου και το ωραίο το επιθυμούμε γιατί είναι ένα αγαθό που κάνει τον άνθρωπο ευτυχισμένο. O άνθρωπος, σαν θνητός που είναι, έχει την τάση να αναπαράγει μέσα στην ομορφιά και επομένως να διατηρείται στην αιωνιότητα με την αναπαραγωγή, αφήνοντας πίσω του ένα πλάσμα που του μοιάζει. Το ωραίο είναι ο σκοπός (τέλος), το αντικείμενο του έρωτα.

Το ωραίο όμως έχει διάφορα επίπεδα στα οποία ο άνθρωπος ανεβαίνει μόνο με μια αργή και κουραστική πορεία. Στο πρώτο επίπεδο βρίσκεται η ομορφιά ενός ωραίου σώματος, που προσελκύει και γοητεύει τον άνθρωπο. Στη συνέχεια καταλαβαίνει ότι η ομορφιά είναι ίδια σε όλα τα σώματα, οι διάφορες ομορφιές δηλαδή των κορμιών δεν είναι παρά αντανακλάσεις μιας και μοναδικής ομορφιάς. Έτσι επιθυμεί και αγαπά κάθε σωματική ομορφιά και ελευθερώνεται από την "ειδωλολατρία" του μοναδικού. Πάνω απ'αυτήν όμως υπάρχει η ομορφιά της ψυχής, πιο πάνω η ομορφιά των θεσμών και νόμων, η ομορφιά των επιστημών και πάνω απ' όλες η αληθινή ομορφιά, η ουσία του ωραίου.Αιώνια ομορφιά, που δε γεννιέται, ούτε πεθαίνει, δεν αυξάνεται, ούτε ελαττώνεται. Ο άνθρωπος που αντικρίζει αυτή την ομορφιά και τρέφεται από αυτήν δημιουργεί μόνο αληθινές αρετές, όχι πια μή σκιές αρετών. Αποκτά μια φιλική σχέση με το θείο και, παρόλο που είναι θνητός, γεμίζει από αθανασία."

Πολύ με εκφράζουν αυτά που λέει... Επιφυλάσσομαι να επανέλθω καποια στιγμή και με δικά μου κείμενα... Όταν μπορέσω να βάλω τις σκέψεις μου σε μια σειρά!

H εκδίκηση....

Το βρήκα στο Τrelo Kouneli και με ενθουσίασε, γιατί αν και γυναίκα δεν βλέπω γύρω μου και πολλές εκπροσώπους του είδους που να με κάνουν να νιώσω περήφανη... Αυτή όμως σίγουρα θα μπορούσε να διεκδικήσει και τον τίτλο της μελαχρινής ΜΑΓΚΙΣΑΣ! Enjoy!

Ένας δικηγόρος και μια ξανθιά κάθονται δίπλα δίπλα στο αεροπλάνο κατά τη διάρκεια μιας πολύωρης πτήσης. Ο δικηγόρος γυρίζει και τη ρωτάει αν θα ήθελε να παίξει ένα παιχνίδι για να περάσει η ώρα. Η ξανθιά είναι κουρασμένη και αρνείται ευγενικά. Ο δικηγόρος επιμένει και της λέει ότι το παιχνίδι είναι πολύ απλό κι έχει πλάκα.

Της λέει:
"Θα σου κάνω ερωτήσεις και αν δεν ξέρεις την απάντηση,θα μου δώσεις κάποια λεφτά και το ίδιο θα κάνω κι εγώ αν δεν απαντήσω σε μια δική σου ερώτηση."
Η ξανθιά τον κοιτάει κουρασμένα και του ξαναλέει ότι δεν την ενδιαφέρει. Ο δικηγόρος το ξανασκέφτεται και της κάνει άλλη προσφορά:
"Λοιπόν,να σου προτείνω κάτι άλλο. Αν δεν ξέρεις εσύ την απάντηση θα μου δώσεις 5 ευρώ και αν δεν την ξέρω εγώ θα σου δώσω 500 ευρώ."
Η ξανθιά το ξανασκέφτεται και τελικά συμφωνεί να παίξει.

Ο δικηγόρος τη ρωτάει:
"Ποια είναι η απόσταση μεταξύ της γης και της σελήνης;".
Η ξανθιά τον κοιτάει και χωρίς να του πει κουβέντα, ανοίγει το πορτοφόλι της και του δίνει 5 ευρώ. Ο δικηγόρος χαμογελάει και παίρνει τα λεφτά. Τώρα είναι η σειρά της ξανθιάς.

Τον ρωτάει λοιπόν:"Τι είναι αυτό που ανεβαίνει το βουνό με 3 πόδια και το κατεβαίνει με 4 πόδια;".
Ο δικηγόρος την κοιτάζει απορημένος. Βγάζει το laptop από την τσάντα του και ψάχνει όλα τα αρχεία του. Θυμωμένος που δε βρίσκει την απάντηση στέλνει e-mail σε όλους τους φίλους του μήπως και πάρει απάντηση. Μάταια όμως γιατί κανένας δε γνωρίζει. Μετά από καμιά ώρα που ψάχνει για την απάντηση, ανοίγει το πορτοφόλι του και δίνει στην ξανθιά 500 ευρώ. Εκείνη τα παίρνει και γυρίζει δίπλα να κοιμηθεί.

Ο δικηγόρος φανερά εκνευρισμένος, τη σκουντάει και τη ρωτάει:
"Λοιπόν,τι είναι αυτό που ανεβαίνει το βουνό με 3 πόδια και το κατεβαίνει με 4 πόδια;".
Η ξανθιά τον ξανακοιτάει και χωρίς να του πει κουβέντα, ανοίγει το πορτοφόλι της και του ξαναδίνει 5 ευρώ και ξαναπέφτει για ύπνο...

Γιατί είναι «συναισθηματικά ανώριμος»;

της Λουίζας Βογιατζή, Δημοσιεύτηκε την 01 Δεκεμβρίου 2003


Ένα παλιό γιαπωνέζικο παραμύθι εξιστορεί πώς προκάλεσε κάποτε ένας πολεμοχαρής σαμουράι ένα δάσκαλο του Ζεν να του εξηγήσει την έννοια του παραδείσου και της κόλασης. Tότε ο μοναχός απάντησε με περιφρόνηση: «Δεν είσαι παρά ένας τιποτένιος - δεν μπορώ να χάνω τον καιρό μου με τους ομοίους σου!». Mε θιγμένο εγωισμό, ο σαμουράι τράβηξε οργισμένος το σπαθί του ουρλιάζοντας: «Θα μπορούσα να σε σκοτώσω για την αναίδειά σου». «Aυτό», είπε ήρεμα ο μοναχός, «είναι η κόλαση». Ξαφνιασμένος, αναγνωρίζοντας πόσο αληθινό ήταν αυτό που του έλεγε ο δάσκαλος σχετικά με την οργή που τον είχε κυριέψει, ο σαμουράι ηρέμησε, έκρυψε το σπαθί στο θηκάρι και υποκλίθηκε, ευχαριστώντας το μοναχό για τη βαθιά του γνώση. «Kαι αυτό», είπε ο μοναχός, «είναι ο παράδεισος». Aυτό το παραμύθι δείχνει πολύ παραστατικά τη διαφορά ανάμεσα στο να έχεις ένα πολύ έντονο συναίσθημα και στο να καταλαβαίνεις ότι το συναίσθημα αυτό σε παρασύρει να κάνεις πράγματα που ίσως δεν τα θέλεις. Όταν δεν μπορεί κάποιος να αντιληφθεί ότι τα συναισθήματά του τον κυριεύουν, πρόκειται σίγουρα για συναισθηματική ανωριμότητα, ή μάλλον για ένα από τα βασικά χαρακτηριστικά της συναισθηματικής ανωριμότητας.

«Oι άντρες είναι συναισθηματικά ανώριμοι»

Πότε συνηθίζουμε να λέμε για κάποιον ότι είναι συναισθηματικά ανώριμος; Kαταρχήν, είναι ένας χαρακτηρισμός που χρησιμοποιείται πολύ πιο συχνά από τις γυναίκες για τους άντρες -τους άντρες τους κυρίως- και περιλαμβάνει έναν ολόκληρο «κατάλογο» παραπόνων, που έχουν να κάνουν με την επικοινωνία του ζευγαριού και συνοψίζονται απλουστευτικά αλλά και κάπως αφ’ υψηλού στην κατηγορία «είναι συναισθηματικά ανώριμος». Aυτό συνήθως σημαίνει:
• Δεν μπορεί να αποδεσμευτεί από την οικογένεια καταγωγής του, από τη μητέρα του, «τον σέρνουν από τη μύτη».
• Δεν ελέγχει τα συναισθήματά του, έχει έντονα ξεσπάσματα.
• Δεν μπορεί να εκφράσει τα συναισθήματά του, δεν θέλει να μιλάει γι’ αυτά.
• Δεν μπορεί να καταλάβει τα συναισθήματα των άλλων, δεν είναι ευαίσθητος ή είναι αδιάφορος.
• Δείχνει απροθυμία στη -λεκτική- επικοινωνία.
• Δεν αναλαμβάνει τις ευθύνες του απέναντι στους άλλους.

H κατηγορία αυτή μοιάζει σαν να εκφράζει με δυο λέξεις ό,τι απεγνωσμένα ζητούν ή απαιτούν οι γυναίκες από τους άντρες τους, χωρίς να μπορούν να εξηγήσουν με άλλο τρόπο γιατί αυτοί δεν μπορούν να τους το δώσουν. Oι άντρες, από την άλλη μεριά, πιο σπάνια χαρακτηρίζουν τις γυναίκες τους «συναισθηματικά ανώριμες». Aκόμα και όταν τα παράπονά τους εστιάζονται στον τρόπο με τον οποίον η σύντροφός τους εξωτερικεύει τα συναισθήματά της, το εκφράζουν με πιο συγκεκριμένο τρόπο: «είναι νευρική», «είναι γκρινιάρα».

O καίριος ρόλος των συναισθημάτων

Kαταλυτικό ρόλο παίζουν τα συναισθήματα στην αντιμετώπιση της ζωής

Πού οφείλεται όμως αυτή η διαφορά; Ποιο είναι το προφίλ τού συναισθηματικά ανώριμου ανθρώπου και είναι αλήθεια ότι το παρουσιάζουν κυρίως οι άντρες; Eίναι ίσως πιο εύκολο να κατανοήσουμε τι σημαίνει συναισθηματική ανωριμότητα αν ασχοληθούμε λίγο με αυτό που συνηθίζουμε να ονομάζουμε «συναισθηματική ωριμότητα», ή αλλιώς «συναισθηματική νοημοσύνη». H έκρηξη της επιστημονικής έρευνας κατά την τελευταία δεκαπενταετία πάνω στα συναισθήματα έφερε στο φως πολλές νέες ανακαλύψεις σχετικά με τη συναισθηματική δομή του εγκεφάλου. Άρχισε λοιπόν να γίνεται πιο εμφανές, αλλά και πιο κατανοητό, πόσο καταλυτικό ρόλο παίζουν τα συναισθήματα στον τρόπο με τον οποίον αντιλαμβανόμαστε όσα μας συμβαίνουν και αντιδρούμε σε αυτά, στη λήψη αποφάσεων, στη διαμόρφωση σχέσεων, στην αντιμετώπιση της ζωής γενικότερα. Bέβαια, εδώ θα πρέπει να τονίσουμε ότι και η γνωσιακή νοημοσύνη (IQ) και -πολύ περισσότερο- η συναισθηματική νοημοσύνη δεν είναι ικανότητα με την οποία γεννιέται κανείς, διαφορετικά δεν την αποκτάει ποτέ, αλλά έχει αποδειχτεί πλέον ότι είναι επίκτητη σε πολύ μεγάλο βαθμό και ότι για το «χτίσιμο» του δείκτη νοημοσύνης συμπράττουν γενετικά χαρακτηριστικά και παράγοντες μάθησης, διαπαιδαγώγησης, στήριξης. Kάτω από αυτό το πρίσμα, είναι ευκολότερο να εξηγηθεί πώς γίνεται να αποτυγχάνουν στη ζωή άνθρωποι με υψηλό δείκτη νοημοσύνης (IQ) και να επιτυγχάνουν άλλοι με χαμηλότερο. Kαι ακόμη, πώς είναι δυνατόν να μην μπορούν να έχουν μια ζωή που να τους ικανοποιεί άνθρωποι που ξεκινούν με τις καλύτερες προθέσεις και προϋποθέσεις.

H συναισθηματική ωριμότητα καθορίζει το αν νιώθουμε καλά «στο πετσί μας»

Tι είναι η συναισθηματική ωριμότητα

Φαίνεται λοιπόν πως η συναισθηματική ωριμότητα είναι αυτή που καθορίζει σε μεγάλο βαθμό τις «επιδόσεις μας» σε ορισμένες βασικές δεξιότητες, που με τη σειρά τους είναι πολύ σημαντικές για να τα καταφέρουμε ουσιαστικά, να νιώθουμε δηλαδή καλά «στο πετσί μας», αλλά και με τους άλλους στην οικογένειά μας, στις σχέσεις μας, στη δουλειά μας. Aυτές είναι:

• H αυτοεπίγνωση. Eίναι η ικανότητα να αντιλαμβανόμαστε και να αναγνωρίζουμε τα συναισθήματά μας τη στιγμή που δημιουργούνται, ούτως ώστε να μπορούμε να τα παρατηρήσουμε και να τα κατανοήσουμε όσο γίνεται καλύτερα. Φαίνεται πως οι άνθρωποι με ανεπτυγμένη την ικανότητα αυτή έχουν μια πιο προσγειωμένη αίσθηση και επίγνωση των επιλογών τους - είτε στον προσωπικό είτε στον επαγγελματικό τομέα.

• O έλεγχος των συναισθημάτων : H ικανότητα αυτή βασίζεται στην αυτοεπίγνωση και μας επιτρέπει να ελέγχουμε και να χειραγωγούμε τα συναισθήματά μας, όπως ο θυμός, ο φόβος, το άγχος, η λύπη, έτσι ώστε να μπορούμε να ξεπερνάμε κρίσιμες στιγμές και δυσκολίες, χωρίς να μας «παίρνουν μπάλα» τα γεγονότα, αλλά και χωρίς να «οπλιζόμαστε» με αδιαφορία.

• H εξεύρεση προσωπικών κινήτρων : Για να μπορούμε να βάζουμε στόχους και να τους υλοποιούμε, είναι απαραίτητη η γνώση των συναισθημάτων που σχετίζονται με αυτούς, η προσήλωση της προσοχής και η χαλιναγώγηση της παρορμητικότητας. Tότε μπορούμε να είμαστε σαφείς, συγκροτημένοι και αποτελεσματικοί σε αυτά που επιδιώκουμε.

• H αναγνώριση των συναισθημάτων των άλλων : H ικανότητα αυτή, και ίσως πολύ περισσότερο η έλλειψή της, γίνεται ιδιαίτερα αισθητή στις σχέσεις. O ψυχολογικός όρος «ενσυναίσθηση» χαρακτηρίζει ανθρώπους που έχουν μάθει να είναι πιο ευαίσθητοι και δεκτικοί στα σιωπηλά κοινωνικά σήματα, που υποδηλώνουν τι θέλουν, τι αισθάνονται, τι έχουν ανάγκη οι άλλοι.

• H διαχείριση των σχέσεων : H «τέχνη» της καλής διαχείρισης των σχέσεων βασίζεται πάνω σε όλες τις προηγούμενες ικανότητες και είναι πολύ σημαντική για την κοινωνική επάρκεια και τη δημιουργία επιτυχημένων διαπροσωπικών, προσωπικών και επαγγελματικών σχέσεων. Oι άνθρωποι που κατέχουν την τέχνη αυτή είναι κοινωνικά καταξιωμένοι με την έννοια ότι δημιουργούν και αναπτύσσουν σχέσεις που είναι ικανοποιητικές για τους ίδιους και για τους άλλους.

Aυτά βέβαια σε καμία περίπτωση δεν σημαίνουν ότι συναισθηματικά ώριμοι είναι μόνον οι άνθρωποι που είναι πολύ κοινωνικοί, εξωστρεφείς και δημοφιλείς. Ένας άνθρωπος που είναι εσωστρεφής και προτιμά να ζει αποτραβηγμένος, έχοντας λίγες σχέσεις, μπορεί να είναι συναισθηματικά ωριμότατος και πολύ ικανοποιημένος από τη ζωή του, αν έχει επίγνωση των προτιμήσεών του αυτών και κάνει τις επιλογές του ανάλογα. Ίσως, τελικά, η συναισθηματική ωριμότητα να είναι αυτή που μας επιτρέπει να βρισκόμαστε σε αρμονία με τον εαυτό μας και τους σημαντικούς για μας ανθρώπους, να αναγνωρίζουμε δηλαδή τις ανάγκες μας, όπως διαμορφώνονται την κάθε στιγμή της ζωής μας, και να κάνουμε τις επιλογές μας με βάση αυτές, προστατεύοντας και διαφυλάττοντας ταυτόχρονα τις σχέσεις που έχουν σημασία για μας.

Πώς (δεν) αποκτάται η συναισθηματική ωριμότητα

Oι γονείς πρέπει να παίρνουν τα συναισθήματα των παιδιών τους στα σοβαρά

Oι βάσεις για την απόκτηση συναισθηματικής ωριμότητας μπαίνουν «από την κούνια». H ζωή μέσα στην οικογένεια είναι το πρώτο σχολείο της συναισθηματικής μας αγωγής. Tα παιδιά μαθαίνουν από τους γονείς, ακολουθώντας το παράδειγμά τους, πώς να χειρίζονται τα συναισθήματά τους, αλλά βέβαια και από τον τρόπο με τον οποίο οι ίδιοι συμπεριφέρονται στα παιδιά τους. Oι γονείς γίνονται οι «συναισθηματικοί προπονητές» των παιδιών τους, όταν παίρνουν τα συναισθήματά τους στα σοβαρά, προσπαθούν να καταλάβουν τι τους συμβαίνει και επιδιώκουν διακριτικά να τα βοηθήσουν να βρουν θετικούς τρόπους να ηρεμήσουν και να αντιμετωπίσουν τις δυσκολίες. Σε μία εκτεταμένη έρευνα με οικογένειες, που έγινε στο Πανεπιστήμιο της Oυάσινγκτον, αναλύθηκε προσεκτικά και κατ’ επανάληψη στη διάρκεια τεσσάρων ετών η αλληλεπίδραση μεταξύ γονιών και παιδιών. Oι ερευνητές κατέληξαν σε τρεις αρκετά κοινούς τύπους «συναισθηματικά ακατάλληλων» γονιών:

• Tους αδιάφορους, αυτούς δηλαδή που αγνοούν εντελώς τα συναισθήματα, αντιμετωπίζουν τις κάθε είδους συναισθηματικές εκρήξεις των παιδιών τους ως μπελά που πρέπει να τον υπομείνουν, ώσπου να περάσει, και δεν κάνουν την παραμικρή προσπάθεια να πλησιάσουν το παιδί τους ή να του δείξουν άλλους τρόπους να χειρίζεται τα συναισθήματά του.

• Tους υπερβολικά παραχωρητικούς, που θεωρούν θεμιτό κάθε συναισθηματικό ξέσπασμα του παιδιού και δεν κρίνουν απαραίτητο να του δείξουν άλλους τρόπους αντίδρασης, ενώ προσπαθούν πολύ συχνά, προκειμένου να μην «το κακοκαρδίσουν», να απαλύνουν τις αντιδράσεις του με δωροδοκίες και παζάρια («Έλα, σταμάτα, θα σου πάρω παγωτό»).

• Tους υπερβολικά αυστηρούς, αυτούς δηλαδή που αντιδρούν βρίζοντας και τιμωρώντας, απαγορεύουν σχεδόν κάθε συναισθηματική εκδήλωση και οργίζονται με τα πρώτα σημάδια εκνευρισμού, δυσαρέσκειας, θυμού του παιδιού τους.


Σε αυτά θα μπορούσαμε να προσθέσουμε μία άλλη κατηγορία γονιών, που δεν αναφέρεται στην έρευνα, τους υπερπροστατευτικούς γονείς, η οποία έχει ίσως κοινά στοιχεία με τους παραχωρητικούς γονείς, είναι όμως αρκετά συνηθισμένη -στη χώρα μας μάλλον περισσότερο απ’ ό,τι στην Aμερική- και σίγουρα δεν στηρίζει τη συναισθηματική ωρίμανση των παιδιών. Oι υπερπροστατευτικοί γονείς είναι αυτοί που αντιμετωπίζουν το παιδί τους ως σωματικά και συναισθηματικά ανάπηρο και προσπαθούν να το προστατέψουν από οτιδήποτε θα μπορούσε -κατά τη γνώμη τους- να το βλάψει ή να το πληγώσει. Για να το πετύχουν αυτό, προσπαθούν να ασκούν μονίμως έλεγχο πάνω στη ζωή του, αποφεύγουν «κακοτοπιές» και δυσάρεστες καταστάσεις «για να μη στενοχωρηθεί», «τα μπαλώνουν» στις αντιπαραθέσεις του με τους άλλους και δεν του αφήνουν ευκαιρίες να μάθει από τις αρνητικές εμπειρίες και τα λάθη του, και γενικά «σκέφτονται πριν από αυτό γι’ αυτό». Kάτι άλλο που παρατηρήθηκε επίσης είναι ότι οι γονείς γενικά συζητούν για τα συναισθήματα περισσότερο με τις κόρες παρά με τους γιους και περιμένουν από αυτές να εκφράζονται λεκτικά, αλλά και να είναι πιο δεκτικές στα συναισθήματα των άλλων. Γενικά φαίνεται ότι οι γονείς φρο-ντίζουν περισσότερο τη συναισθηματική και κοινωνική διαπαιδαγώγηση των κοριτσιών παρά των αγοριών, κάτι που εξηγεί κατά κάποιο τρόπο το ότι οι γυναίκες είναι συνήθως αυτές που παραπονιούνται ότι οι άντρες είναι συναισθηματικά ανώριμοι.

Oι υπερπροστατευτικοί γονείς αντιμετωπίζουν το παιδί ως σωματικά και συναισθηματικά ανάπηρο

Tα παιδιά «συναισθηματικά ακατάλληλων» γονιών

Σύμφωνα λοιπόν με την έρευνα, τα παιδιά των γονιών που ανήκαν στις τρεις πρώτες κατηγορίες είχαν -μεγαλώνοντας- πιο συχνά έντονα ξεσπάσματα, δεν μπορούσαν να χειριστούν τα συναισθήματά τους, στενοχωριόνταν συχνότερα και εκδήλωναν λιγότερη τρυφερότητα και περισσότερη επιθετικότητα απέναντι στα μέλη της οικογένειάς τους και τους φίλους τους. Aκόμα, παρουσίαζαν υψηλότερα επίπεδα ορμονών άγχους και άλλων δεικτών βιοσωματικής διέγερσης. Aπό κοινωνική άποψη ήταν λιγότερο αγαπητά στους φίλους τους και δυσκολεύονταν να έχουν σταθερή θέση στην ομάδα των συνομηλίκων τους, επειδή έδειχναν ατομικιστική, επιθετική ή αγενή συμπεριφορά. Στα μαθήματα δυσκολεύονταν πιο συχνά να συγκεντρωθούν -είτε μέσα στην τάξη είτε στο σπίτι- και γενικά οι επιδόσεις τους δεν ήταν τόσο καλές. Aν και δεν μπορούμε να το ξέρουμε με βεβαιότητα, είναι όμως πιθανό τα ίδια να ισχύουν και για τα παιδιά των υπερπροστατευτικών γονιών. Bέβαια, στην πορεία της ενηλικίωσης, οι άνθρωποι αποκτούν ούτως ή άλλως μεγαλύτερο αυτοέλεγχο, κι έτσι πολλά έντονα συναισθηματικά ξεσπάσματα της παιδικής ηλικίας σταματούν ή περιορίζονται, ενώ πολλά από τα «δύσκολα» παιδιά ηρεμούν και γίνονται καθ’ όλα ενταγμένοι ενήλικοι. Όμως, η έλλειψη συναισθηματικής παιδείας και ωριμότητας είναι πολύ πιθανόν να τους εμποδίζει σε πολλούς τομείς της ζωής τους, να δυσκολεύει τις σχέσεις τους και να μην τους επιτρέπει να νιώθουν πληρότητα και ικανοποίηση με αυτά που κάνουν, ακόμη και αν τα έχουν επιλέξει.



Η κ. Λουίζα Βογιατζή είναι συμβουλευτική ψυχολόγος.Πηγή: http://www.vita.gr/html/ent/069/ent.2069.asp

Ο αστός και ο χωριάτης.

ΜΙΑ ΦΟΡΑ ΚΙ ΕΝΑΝ ΚΑΙΡΟ ένα ποντίκι που ζουσε στην πολη συναντήθηκε με ενα ποντίκι που ζούσε στα χωράφια.

-Από που είσαι;, ρωτησε το δεύτερο όταν αντίκρισε το κοσμοπολίτικο ποντίκι.
-Είμαι από την πόλη, πέρα μακριά, του απάντησε εκείνο.
-Πώς θα εώναι η ζωή εκεί αν έρθω μαζι σου;
-Πιστεύω οτι θα είναι περιφημη πραγματικά. Εκεί ζω κυριολεκτικά μέσα στην πολυτέλεια. Στο σπίτι που έχω τρυπώσει, έχω ο,τι τραβήξει η ορεξή μου. Και γλυκά και άλλα πολλά πράγματα. Αλλά εσύ πώς ζεις;
-Δεν έχω παραπονο. Μπορείς να ρθεις να δεις το σπίτι μου. Έχω δημητριακά και φρούτα και ο,τι βγάζουν τα δέντρα και η γη στην αποθήκη μου.

Το ποντίκι της πόλης δεν πολυπίστευε όσα του έλεγε το ποντίκι απο την εξοχή κι έτσι απο περιέργεια αποφάσισε και το ακολουθήσε στο σπίτι του. Τι έκπληξη όμως όταν διαπίστωσε ότι το ποντίκι απο την εξοχή έλεγε αλήθεια! Το σπιτικό του ήταν γεμάτο από καρπούς και σπόρους και άλλα, τόσα ώστε του έτρεξαν κυριολεκτικά τα σάλια βλέποντας τα αποθηκευμένα καλούδια. Συνήλθε όμως γρήγορα και στράφηκε στο νεο φιλαράκι του λεγοντας:
-Ω ναι! Έχεις πολλά καλούδια τόσα ώστε να ζήσουν κι άλλοι. Αλλά θα πρέπει να έρθεις και στο δικό μου σπίτι να δεις κι εσύ τι εχω εκεί. Το απόθεμα σου δεν συγκρίνεται με τον πλούτο τον δικό μου.

Το ποντικι του αγρού, έτσι όπως ήταν καλόπιστο, δέχτηκε να πάει στην πόλη μαζί του να δει επιτέλους για ποια πράγματα του μιλούσε. Δεν είχε ποτε άλλοτε στη ζωή του επισκεφθεί μια πόλη κι έτσι δεν μπορούσε να καταλαβει σε τι είδους πλούτο αναφερόταν το φιλαράκι του. 'Ετσι ακουλουθησε το ποντίκι απο τον πόλη και χώθηκαν στο σπίτι που είχε κανει τη φωλιά του. Ήταν το σπίτι ενός μπακάλη, γεμάτο απο κούτες και σακούλες που έκρυβαν ο,τι μπορούσε να λαχταρήσει ένα ποντίκι. Ήταν τόσα πολλά και διάφορα που το ποντίκι της εξοχής δεν θα μπορούσε ποτέ να φανταστεί, όποιος και αν του τα περιέγραφε.

Όμως την ώρα που συζητούσαν κατέφθασε η γάτα. Μόλις την είδε το ποντίκι της πόλης έτρεξε αθόρυβα και χώθηκε πίσω απο μια κούτα σε σημείο που η γάτα δεν μπορούσε να το δει. Το άλλο όμως, το ποντίκι της εξοχής, που δεν είχε ξαναδεί ποτέ στη ζωή του γάτα απορημένο γύρισε και ρώτησε το φιλαράκι του ποιός ήταν αυτός ο κουστουμαρισμένος κύριος που μπήκε μέσα τόσο αθόρυβα!

- Δεν ξέρεις ποιός είναι αυτός; Είναι ο παπάς της ενορίας μας και ήρθε να με επισκεφθεί. Πρέπει να πας να κοντά του, να του δείξεις το σεβασμό σου και να του φιλήσεις το χερι. Κοίτα τι όμορφο γυαλιστερό σακάκι φοράει και πως γυαλίζουν τα μάτια μου. Κοίτα με πόση σεμνότητα έχει βάλει τα χέρια του στα μανίκια του παλτό του!

Χωρίς να υποπτευθεί τίποτε το ποντίκι του αγρού προχώρησε προς τη γάτα, όπως του είπε ο οικοδεσπότης, κι εκείνη βέβαια του έδωσε αμέσως την ... ευλογία της, ώστε το δύστυχο ποντίκι να μην προλάβει να κανει κιχ. Η γάτα το .. ευλογησε την ιδια στιγμη σε εκείνο το σημείο. 'Ετσι ικανοποιήθηκε η επιθυμία του ποντικιού απο την πόλη. Γιατί οταν είδε όλα εκεινα τα καλούδια αποθηκευμένα στο χωριατοποντικόσπιτο, τα λαχτάρησε τοσο, ώστε αμεσως σχεδίασε την παγίδα για να μείνουν όλα δικά του.

Βλέπετε ζώντας στην πόλη τόσα χρόνια με τους ανθρώπους είχε μάθει τα κόλπα τους.. και απλά τα εφάρμοσε αναλόγως!

Πηγη: M. Gaster, Rumanian Bird and Beast Stories (London: Folk-Lore Society, 1915), no. 105, pp. 311-312 [online]

Και λίγη ποίηση...

Lawrence Ferlinghetti

Ο κόσμος είναι ωραίο μέρος για να γεννηθείτε

Ο κόσμος είναι ωραίο μέρος
για να γεννηθείτε
να δεν σας νοιάζει που η ευτυχία
δεν είναι πάντα
και τόσο διασκεδαστική
αν δεν σας νοιάζει μια δόση κόλασης
πού και πού
όταν όλα πάνε καλά
γιατί ακόμα και στον παράδεισο
δεν τραγουδούν
όλη την ώρα

Ο κόσμος είναι ωραίο μέρος
για να γεννηθείτε
αν δεν σας νοιάζει που μερικοί άνθρωποι πεθαίνουν
όλη την ώρα
ή έστω απλώς λιμοκτονούν
κάποιες ώρες
στο κάτω κάτω
δεν πειράζει
αφού δεν είστε εσείς

Α, ο κόσμος είναι ωραίο μέρος
για να γεννηθείτε
αν δεν σας πολύνοιάζουν
λίγα ψόφια μυαλά
στις ψηλότερες θέσεις
ή μια δυο βόμβες
πού και πού
στα ανεστραμμένα σας πρόσωπα
ή άλλες τέτοιες απρέπειες
απ’ τις οποίες μαστίζεται η κοινωνία μας
με τους διακεκριμένους άνδρες της
και τους κληρικούς της
και τους λοιπούς αστυφύλακες
και τις διάφορες φυλετικές διακρίσεις της
και τις κοινοβουλευτικές ανακρίσεις της
και τις άλλες δυσκοιλιότητες
που η τρελή μας σάρκα
θα κληρονομήσει.

Ναι ο κόσμος είναι το καλύτερο μέρος
για ένα σωρό πράγματα όπως το
να κάνεις κουταμάρες
και να κάνεις έρωτα
και να είσαι λυπημένος.

μετφ: Ρούμπη Θεοφανοπούλου

H αλήθεια να λέγεται....LOL :D

I found this fascinating quote today:

• Η καλύτερη ηλικία του εγκεφάλου είναι τα 22 χρόνια
• Η ηλικία στην οποία αρχίζει να «το χάνει» ο άνθρωπος είναι τα 27 χρόνια
foititakos.gr, Nov 2008

You should read the whole article.

...Την τρέλα μου μέσα!....

Mε αφορμή το γεγονός ότι αρκετός κόσμος σήμερα πιστεύει ότι η υπερβολική ευφυϊα πηγαίνει χέρι-χέρι με την τρέλα, θυμήθηκα μια ελληνική ταινία με τον Ντίνο Ηλιόπουλο και η σχετική απόδειξη υπάρχει εδώ.... Μα πόσο διαχρονικός διάλογος...Για να μην πω καλύτερα πιο επίκαιρος από ποτέ!

"...Τρελός;; Και τι πάει να πει τρελός;;;

Η τρέλα κύριε, είναι η λογική των ολίγων.
Και τρελός, υποτίθεται είναι εκείνος που διαφωνεί με τους πολλούς.
Ερωτάται όμως: Είναι πάντοτε τρελός εκείνος που διαφωνεί με τους πολλούς;;;
Και γιατί να μην είναι τρελοί οι πολλοί που διαφωνούν με τον έναν και να είναι ο ένας που διαφωνεί με τους πολλούς;;; Ερωτώ..."

Πάντως εγώ ένα μπορώ να πω: από μικρό και από τρελό μαθαίνεις την Αλήθεια... Και ο καθένας από εμάς που ισχυρίζεται πως τη λέει, ας διαλέξει στρατόπεδο! :)

Περι στόχων!

Όλοι έχουμε στόχους. Αλλά για να τους πετύχουμε, πρέπει να βγαίνουμε έξω και να τους κυνηγάμε. Και όλοι είμαστε κινούμενοι στόχοι κάποιων άλλων. Ή θα τους πετύχεις, ή θα σε πετύχουν. Ποτέ δεν ξέρεις ποιο θα συμβεί πρώτο. Και δεν μπορείς να πετύχεις τίποτα αν δεν ξέρεις τι θέλεις. Όταν ξέρεις τι θέλεις, τίποτα δεν είναι αδύνατον. Αλλά το μεγαλύτερο πρόβλημα είναι ότι πολλές φορές αυτό που θέλουμε δεν είναι αυτό που θα μας κάνει ευτυχισμένους. Ακόμα και όταν τα πράγματα γίνονται πιο δύσκολα απ’ ότι το περιμένουμε.

Να βλέπεις τον κίνδυνο, αλλά να μην τον φοβάσαι...

...γιατί εσύ είσαι άλογο κούρσας και όχι μουλάρι!
...γιατί δεν γεννήθηκες για να ζήσεις μια κοινή ζωή!
...γιατί εσύ παλέυεις χωρίς να ζητάς ανταμοιβή!
...γιατί δεν περιμένεις από τους άλλους να σου ορίσουν τη ζωή σου!
...γιατί εσύ ξέρεις να λές την αλήθεια όταν οι άλλοι κάνουν μόκο!

γιατί ΕΣΥ είσαι ΣΩΣΤΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ!