του ποιητή Δημήτρη Βάρου
Είμαι ένας καταρράκτης στην έρημο
Μια βροχή από ξάστερο ουρανό
Ένα γνώριμο αλλά αγέννητο παιδί
Μια επίμονη εμπειρία που ποτέ δε βίωσες
Παίζω αλλόκοτα παιχνίδια με το μυαλό σου
Όταν χτυπάς τα πλήκτρα και θυμάσαι τη θάλασσα
έρχομαι σαν ακαθόριστη μνήμη
Όταν κοιτάς το ρολογάκι σου κι η ώρα έχει περάσει
με νιώθεις σαν φευγαλέα παραίσθηση
Παίζω αλλόκοτα παιχνίδια με το μυαλό σου
Φωλιάζω πίσω από τα μάτια σου
Κυκλοφορώ στα όνειρά σου
Με βρίσκεις μέσα σε όσα λαχταράς
Μέσα σε όλα εκείνα που σου λείπουν
Παίζω αλλόκοτα παιχνίδια με το μυαλό σου
Στέκω στους τόπους που δεν μπορείς να πας
Υπάρχω μέσα σε ο, τι δεν μπορείς να αγγίξεις
Αλλά είμαι αυτό που πάντα περιμένεις
Είμαι αυτό που σε κρατάει όρθια στη ζωή
Παίζω αλλόκοτα παιχνίδια με το μυαλό σου
Όμως σου ορκίζομαι δεν το διασκεδάζω
Νιώθω αβάσταχτη μοναξιά που δεν έχω σώμα
Κι εσύ που μπορείς δεν μου το δίνεις.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου